ជាមួយនឹងពលករចំណាកស្រុកជាង ១ លាននាក់ ប្រសិនបើយើងគណនាដោយសាមញ្ញថា ពលករម្នាក់អាចផ្ញើលុយមកផ្ទះម្នាក់ ១០០ ដុល្លារ ក្នុង ១ ខែ នោះសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសកម្ពុជា នឹងទទួលបានប្រាក់បញ្ញើយ៉ាងហោចណាស់ ១,២ ពាន់លានដុល្លារ ក្នុង ១ ឆ្នាំ។ ការផ្ញើប្រាក់ គឺជាវិធីវាស់ស្ទង់មួយនៃការចូលរួមចំណែកផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពលករចំណាកស្រុកខ្មែរ។ ការងារចំណាកស្រុក គឺមានសារៈសំខាន់ក្នុងការបំពេញបន្ថែមនូវឱកាសការងារក្នុងស្រុក។
ការផ្ញើប្រាក់អាចជាប្រភពធនធាននៃការចំណាយលើការប្រើប្រាស់របស់អ្នកពឹងអាស្រ័យ និងនៅក្រោមបន្ទុករបស់ពលករចំណាកស្រុក។ ប្រសិនបើគ្រប់គ្រងបានល្អ ប្រាក់នោះអាចក្លាយជាការសន្សំ ឬក៏អាចក្លាយជាដើមទុនបន្តិចបន្តួច ដើម្បីចាប់ផ្តើមអាជីវកម្មនៅពេលដែលពលករទាំងនោះត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។
យ៉ាងណាក្តី ការងារចំណាកស្រុកមិនអាចមាននិរន្តរភាពផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចរយៈពេលវែងបានឡើយសម្រាប់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងស្រុក ទោះបីជាមានប្រភពការងារក្រៅប្រទេសច្រើនក្តី ឬក៏មានកម្រិតចំណូលខ្ពស់យ៉ាងណាក្តី។ នេះក៏ព្រោះថា ពលករចំណាកស្រុកនឹងត្រូវត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ព្រោះពួកគេមិនអាចស្នាក់នៅ និងធ្វើការជាអចិន្រ្តៃយ៍នៅប្រទេសម្ចាស់ផ្ទះបានទេ។
ការពិតដែលមិនអាចប្រកែកបានគឺថា ការងារចំណាកស្រុកមិនអាចធ្វើឱ្យប្រជាជនក្លាយជាអ្នកមានបានឡើយ ហើយក៏មិនអាចធ្វើឱ្យប្រទេសបញ្ជូនពលករ ក្លាយជាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍បានដែរ ព្រោះថាការងារចំណាកស្រុកមិនបានជួយពង្រឹងមូលដ្ឋានសេដ្ឋកិច្ច និងឧស្សាហកម្មក្នុងស្រុកនោះឡើយ។
ប្រទេសកម្ពុជា មិនអាចក្លាយជាប្រទេសនាំចេញពលករជារៀងរហូតបានទេ។ នៅពេលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសកម្ពុជា អភិវឌ្ឍជឿនលឿនទៅមុខ ប្រទេសកម្ពុជា ក៏ត្រូវការកម្លាំងពលកម្មដើម្បីទ្រទ្រង់មូលដ្ឋានសេដ្ឋកិច្ច និងឧស្សាហកម្មរបស់ខ្លួនដែរ។
ដូច្នេះសំណួរដែលយើងត្រូវសួរ គឺថានៅពេលដែលពលករជាច្រើនបានវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ តើយើងធ្វើសមាហរណកម្មពួកគេនៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជាយ៉ាងដូចម្តេច? ឬនិយាយម៉្យាងទៀតថា តើពលករចំណាកស្រុកអាចចូលរួមចំណែកយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជានាពេលអនាគត?
Full article available at: https://www.postkhmer.com/វិភាគសង្គម/តើពលករចំណាកស្រុក-អាចចូលរួមចំណែកដល់អនាគតសេដ្ឋកិច្ចរបស់កម្ពុជាយ៉ាងដូចម្តេច
